در این مطلب از سایت انسان شاد برای شما عزیزان طرز تهیه سمنو را آموزش می دهیم.
سَمَنو یا سمنک، نوعی خوردنی چسبنده و شیرینی است که از جوانه گندم و آرد تهیه می شود.
سمنو را معمولا قبل از نوروز درست میکنند و یکی از اجزای اصلی سفره هفت سین ایرانیان محسوب می شود.
پختن سمنو در کشورهای ایران، افغانستان و تاجیکستان بیشتر از دیگر نقاط انجام میشود.
در افغانستان و تاجیکستان، در هنگام پختن سمنو زنان سرود هایی می خوانند.
سروده "سمنو در جوش و ما کفچه زنیم، دیگران در خواب و ما دفچه زنیم"، نمونهای از این سرودهها است.
در دوران جدید، سمنو پزان با گردهمایی اعضای خانواده و فامیل همراه است.
در کشور فنلاند به سمنو ممی (Mämmi) گفته میشود.
نخستین جشنواره سمنوی شهر درق در نوزدهم اسفند 1392 برگزار شد و این جشنواره هر ساله به میمنت نوروز در میانه اسفند ماه برگزار میشود و
خود به پاسداشت سنت دیرینه ایرانیان ادامه خواهد یافت.
در تهران سمنوی بروجرد و سمنوی عمه لیلا (مربوط به صباشهر از شهرستان شهریار) از کیفیت و محبوبیت بالاتری برخوردارند
ولی در شهرهای دیگر نیز تولید و فروش سمنو رونق دارد که میتوان به سمنوی شهرضا و شهر دَرَق از خراسان شمالی اشاره کرد.
مصرف سمنو باعث تقویت عمومی بدن به ویژه استخوانها میگردد و غذای بسیار مفیدی برای زنان به ویژه زنان باردار، بچه شیرده و یائسه محسوب میشود.
گندم :♥: 1 کیلو گرم
آرد گندم (آرد نان سنگک) :♥: 3 کیلو گرم
:♥: در سمنو شکر یا روغن اضافه نمیشود، چون جوانه گندم بطور طبیعی مقداری شیرینی و چربی دارد :♥:
به نقل از انسان شاد طرز تهیه سمنو به این صورت است که ابتدا باید
گندم ها را تمیز کنید و خوب بشورید سپس آن ها را در ظرفی بریزید و روی آن ها را آب سرد بریزید.
به مدت 2 روز روی ظرف را بپوشانید و آن را در جایی قرار دهید.
در طی این مدتی که گندم ها در حال خیس خوردن هستند مدام آب آن ها را عوض کنید.
هنگامی که نوک گندم ها سفید شدن و شروع به جوانه زدن کردند آن ها را درون صافی بریزید تا آب از آن ها خارج شود.
یک پارچه تمیز را بردارید و کمی آن را مرطوب کنید سپس گندم ها را روی پارچه پهن کنید و آن را در جای گرمی قرار دهید.
پارچه را روی گندم ها بکشید تا گندم ها مرطوب بمانند.
مدت نگه داشتن گندم روی پارچه بستگی به زمان در آمدن
جوانه گندم ها (ریشه های کلفت سفید رنگ) دارد ولی معمولا 1 یا 2 روز طول می کشد.
:♥: پارچه را 2 یا 3 بار مرطوب کنید. توجه داشته باشید که آب زیاد باعث ترشیدگی گندم ها میشود :♥:
:♥: گندم ها نبایند در طول این مدت سبز شوند :♥:
جوانه های گندم که الان به صورت ساقه نقره ای در آمده اند را در چرخ گوشت بریزید و 2 بار چرخ کنید.
:♥: می توانید آن ها را در هاون بریزید و کاملا له کنید :♥:
گندم های چرخ شده را در ظرفی بریزید و مقداری آب روی آن ها بریزید و خوب با هم مخلوط کنید.
آن ها را از صافی یا یک پارچه نازک تمیز رد کنید تا شیره گندم کاملا خارج شود.
مواد درون صافی را بین دو دست محکم فشار دهید
داخل ظرف بزرگی آرد را بریزید و شیره گندمی که به دست آوردید را کم کم به آن اضافه کنید.
خوب هم بزنید تا آرد گلوله گلوله نشود.
ظرف را روی حرارت بگذارید و مرتب سمنو را هم بزنید تا زمانی که سمنو به جوش بیفتد و غلیظ شود.
به دلیل این که سمنو زود ته می گیرد به طور مرتب باید سمنو را هم بزنید.
تا زمانی هم زدن را ادامه دهید تا مایه به صورت حلوا سفت شود و آب کاملا از سمنو خارج شده باشد.
مقدار خیلی کمی آب سرد به سمنو اضافه کنید و هم بزنید تا مایه یکدست و رقیقی به دست بیاید.
سپس سمنو را دم بیندازید.
حرارت را کم کنید و اجازه بدهید تا سمنو کاملا غلیظ شود.
در این مطلب از سایت انسان شاد برای شما عزیزان طرز تهیه دال عدس را آموزش می دهیم.
آموزش آشپزی و انواع خورشت در سایت انسان شاد
اکثر مردم عدس و دال عدس را با هم اشتباه می گیرند ولی انسان شاد برای شما در این مطلب تفاوت این دو نوع را برای شما عزیزان توضیح می دهد.با ما باشید:
دال
نامی است که مردم هندو برای حبوبات به کار می برند و این لغت در زمان قدیم
که تجار ایرانی حبوبات یا همان دال را به کشور وارد می کردند، به اشتباه
بر روی عدس قرار گرفت.
انواع عدس و دال عدس
عدس کشت شده در مزارع ایران را می توان در دسته های مختلفی دسته بندی کرد.
از نظر سایز و رنگ این عدس ها به دو دسته تقسیم می شوند:
سبز و درشت:
عدس های سبز که دانه های درشتی دارند، بیشتر در مزارع آبی کشت می شوند.
نوع بذر آن ها آبی می باشد و اگر بتوان در مرحله داشت، آن را آبیاری نمود، علاوه بر بازده محصول، ظاهر آن نیز بسیار مناسب خواهد شد.
قرمز و ریز:
با توجه به اشتباه در نامگذاری این محصول، بهتر است به جای دال عدس از عدس قرمز نام ببریم.
عدس قرمز، همان عدس دانه ریزی است که در طیف رنگی نارنجی تا قهوه ای تولید می شود.
عمده ترین تفاوت در عدس و دال عدس، اشتباهی است که در نامگذاری این دو صورت گرفته است.
دال عدس ( عدس قرمز ) :♥: 1 پیمانه
پیاز :♥: 1 عدد
سیب زمینی :♥: 1 عدد
رب گوجه فرنگی :♥: یک قاشق غذاخوری
سیر :♥: 2 حبه
زردچوبه :♥: یک قاشق چای خوری
پودر کاری :♥: یک قاشق چای خوری
فلفل قرمز :♥: یک قاشق چای خوری
نمک :♥: به میزان لازم
به نقل از انسان شاد طرز تهیه دال عدس به این صورت است که ابتدا باید
دال عدس را پاک کنید و تمیز بشورید.
سپس آن را داخل قابلمه بریزید و به همراه مقداری آب روی حرارت قرار دهید تا پخته شوند.
:♥: دال عدس زودتر از عدس سبز پخته می شود :♥:
:♥: در حین پخته شدن دال عدس مواظب سر رفتن آن هم باشید و کمی در قابلمه را کج بگذارید تا سر نرود :♥:
سیب زمینی ها را پوست بگیرید و بشورید سپس به صورت نگینی خرد کنید و درون دال عدس بریزید تا سیب زمینی پخته شود و به غذا لعاب بدهد.
پیاز را ریز خرد کنید و درون تابه ای با کمی روغن تفت دهید.
سیر را هم خالی خرد کنید و همراه با پیاز سرخ نکید.
درون روغن زردچوبه را هم بریزید تا تفت داده شود و به اصطلاح رنگ باز کند.
سپس نمک و فلفل و پودر کاری و رب گوجه را اضافه کنید و تفت دهید.
مقدار نصف استکان داخل تابه آب بریزید تا سس غلیظ شود.
هنگامی که سیب زمینی ها پخته شدند سسی را که درست کرده بودید را به دال عدس اضافه کنید و هم بزنید.
چند دقیقه بگذارید روی حرارت بماند تا خوب جا بیفتد.
:♥: می توانید اگر دوست داشتید سیب زمینی ها را از غذا بیرون بیاورید و آن ها را با گوشکوب له کنید سپس آن را به دال عدس اضافه کنید :♥:
در صورت تمایل می توانید با اضافه کردن مقداری آبلیمو مزه ترشی به این غذا بدهید.
دال عدس را می توانید با برنج هم میل کنید.
اضافه شدن 4 عروسک جدید در خندوانه
مدتی است در فصل جدید خندوانه دیگر حضور گرم جناب خان را در برنامه خندوانه احساس نمی کنیم.
ولی با هم فکری اعضای خندوانه از چند شب پیش 4 عروسک جدید به این مجموعه اضافه شده اند که دوباره هیجان و خنده را به این برنامه اضافه کردند.
در برنامه ای از خندوانه که دوشنبه 16 اسفند از شبکه نسیم پخش شد رامبد جوان از 4 عروسک جدیدش رونمایی کرد.
این چهار عروسک برادر هم هستند و نام های دخترانه ای دارند.
نام های این 4 عروسک چنین است:
صدا پیشگی این عروسک های جدید را محمدرضا علیمردانی، هادی کاظمی، هومن حاجیعبداللهی و مجید آقاکریمی بر عهده دارند.
در اولین اجرایی که در برنامه خندوانه داشتند حسابی سر به سر رامبد جوان گذاشتند و این برنامه را با ملودی آهنگ "سوسن خانم " از گروه بروبکس پایان دادند.
در این مطلب از سایت انسان شاد برای شما دوستان طرز تهیه کرم پاتیسیر را آماده کرده ایم.
کرم پاتیسیر (Creme Patissiere) یا همون کرم کاستارد کرمی هست که بر پایه زرده تخم مرغ، شیر، شکر و آرد تهیه می شود.
شیر :♥: 1 پیمانه
زرده تخم مرغ :♥: 2 عدد
نشاسته ذرت :♥: 2 قاشق غذا خوری
شکر :♥: نصف پیمانه
آرد :♥: 2 قاشق غذا خوری
وانیل :♥: نصف قاشق چای خوری
به نقل از انسان شاد طرز تهیه کرم پاتیسیر به این صورت است که ابتدا باید
زرده تخم مرغ را درون کاسه ای بریزید و با همزن آن را بزنید .(فقط در حد چند دقیقه)
بعد از مخلوط شدن زرده ها با یکدیگر شکر را اضافه کنید و با همزن مجددا شروع به هم زدن بکنید تا شکر کاملا درون زرده ها حل شود.
وانیل را به زرده تخم مرغ و شکر اضافه کنید.
نشاسته ذرت و آرد را درون ظرفی با هم مخلوط کنید و 2 مرتبه الک کنید.
:♥: علت الک کردن آرد :♥:
هنگامی که آرد و نشاسته را با هم الک کردید آن را به مخلوط زرده ها اضافه کنید و با چنگال شروع به هم زدن بکنید.
داخل ظرف شیر جوش شیر را بریزید و آن را روی حرارت ملایم قرار دهید تا شیر کمی گرم شود.
:♥: نگذارید شیر به جوشیدن برسد :♥:
بعد از این که شیر گرم شد آن را آرام آرام به موادتان اضافه کنید و هم بزنید.
همه ی مواد را داخل یک ظرف دیگری بریزید و روی حرارت قرار دهید تا کرم به غلظت برسد.
به صورت مدام باید مواد را هم بزنید چون در غیر این صورت مواد به کف ظرف می چسبد و کرم طعم بدی پیدا می کند.
هم زدن کرم را تا جایی که به غلظت برسد ادامه دهید.
بعد از آماده شدن کرم پاتیسیر یا کرم کاستارد آن را از الک تمیز رد کنید تا اگر کرم گلوله گلوله شده است آن ها برطرف شوند.
یک پلاستیک فریزیر روی کرم قرار دهید و کرم پاتیسیر را به مدت 2 ساعت درون یخچال قرار دهید.
:♥: قرار دان پلاستیک روی کرم به این دلیل بود که روی کرم خشک و سفت نشود :♥:
در این مطلب از سایت انسان شاد برای شما عزیزان آداب چهارشنبه سوری که در سال های گذشته رایج بوده را آورده ایم.
چهارشنبهسوری از جشن های ایرانی است و جزو اولین مراسم و جشن نوروز حساب می شود.
که متاسفانه در این سال های اخیر مردم این جشن و شادی مقدس را با کار های خطرناکشان به روزی پر از استرس تبدیل کرده اند.
نام های دیگر چهارشنبه سوری ،شب چهارشنبه سرخ یا جشن چهارشنبه پایان سال نیز می باشد.
مراسم چهارشنبه سوری در شب چهارشنبه آخر سال (یعنی از غروب سه شنبه آخر سال) شروع می شود .
چهارشنبه سوری از دو واژه چهارشنبه +سوری تشکیل شده است که چهارشنبه نام روز هفته و سور به معنای جشن و شادی است.
:♥:سوری به معنای سرخ نیز می باشد.یعنی چهارشنبه سرخ:♥:
در ایران باستان در پایان هر ماه جشن و پای کوبی با نام سور مرسوم بوده است و از طرف دیگر چهارشنبه نزد اعراب «یوم الارباع» خوانده میشد و
از روزهای شوم و نحس به شمار میرفت و مردم بر این باور بودند که روزهای نحس و شوم را باید
با عیش و شادمانی گذراند تا شیاطین و اجنه فرصت رخنه در وجود آدمیان را نداشته باشند.
منوچهری درباره روز چهارشنبه می گوید:
طبق آیین باستان در این روز آتش بزرگی روشن میشده است که تا صبح زود و بالا آمدن خورشید روشن نگه داشته میشده.
در بعد از ظهر زمانی که آتش روشن میکنند مردم از روی آن میپرند و در زمان پریدن میخوانند: «زردی من از تو، سرخی تو از من».
این جمله نشانگر مراسمی برای تطهیر و پاک سازی مذهبی است که واژه «سوری» به معنی «سرخ» به آن اشاره دارد.
با بیان این جمله مردم خواهان آن هستند که آتش تمام رنگ پریدیگی و زردی، بیماری و مشکلاتشان را بگیرد و بجای آن سرخی و گرمی و نیرو به آنها بدهد.
چهارشنبهسوری جشنی است که امروزه در همه جای ایران گسترش یافته است و هر شهر آداب و رسوم
مختلفی دارد که در این مقاله به هرکدام اشاره ای می کنیم.
در شاهنامهٔ فردوسی اشارههایی درباره جشن چهارشنبهای وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن این جشن است.
عنصر بنیادین جشن چهارشنبه سوری، عنصر آتش است.
مردم در شب آخرین چهارشنبه سال (یعنی در هنگام غروب آفتاب روز سه شنبه آخر سال) در
جلوی منازلشان آتشی را روشن می کنند و همه ی
اهل منزل از روی آن آتش می پرند و می گویند : زردی من از تو، سرخی تو از من
خاکستر چهارشنبه سوری، نحس است، زیرا مردم هنگام پریدن از روی آن،
زردی و ییماری خود را، از راه جادوی سرایتی، به آتش می دهند و
در عوض سرخی و شادابی آتش را به خود منتقل می کنند.
زن هر خانه خاکستر را در خاک انداز جمع می کند، و آن را از خانه بیرون می برد و در سر چهار راه، یا در آب روان می ریزد.
در بازگشت به خانه، در خانه را می کوبد و به ساکنان خانه می گوید
که از عروسی می آید و تندرستی و شادی برای خانواده آورده است.
در این هنگام اهالی خانه در را به رویش می گشایند.
او بدین گونه همراه خود تندرستی و شادی را برای یک سال به درون خانه خود می برد.
ایرانیان عقیده دارند که با افروختن آتش و سوزاندن بوته و خار فضای خانه را از موجودات زیانکار می پالایند و
دیو پلیدی و ناپاکی را از محیط زیست دور و پاک می سازند.
برای این که آتش آلوده نشود خاکستر آن را در سر چهارراه یا در آب روان می ریزند تا باد یا آب آن را با خود ببرد.
بعد از اینکه مراسم روشن کردن و پریدن از روی آتش تمام شد، اهل خانه و
خویشاوندان گرد هم میآمدند و آخرین دانههای نباتی مانند: تخم هندوانه، تخم کدو، پسته،
فندق، بادام، نخود، تخم خربزه، گندم و شاهدانه را که از ذخیره زمستان باقیمانده بود،
روی آتش مقدس بو داده و با نمک تبرک میکردند و میخوردند.
گذشتگان بر این باور بودند که هر کس از این معجون بخورد، نسبت به افراد دیگر مهربانتر میگردد و کینه و رشک از وی دور میگردد.
امروزه اصطلاح نمک گیر شدن و نان و نمک کسی را خوردن و در حق وی خیانت نورزیدن، از همین باور سرچشمه گرفتهاست.
در این مراسم در گذشته دختران و پسران جوان، چادری بر روی سر و صورت خود میکشند تا
شناخته نشوند و به در خانه دوستان و همسایگان خود میروند.
صاحب خانه از صدای قاشقهایی که به کاسهها میخورد به در خانه می آید و درون کاسههای آنان
آجیل چهارشنبهسوری، شیرینی، شکلات، نقل و پول میریزد.
آیین قاشقزنی احتمالاً نشات گرفته از این عقیده است که ارواح نیک درگذشتگان در رستاخیز آخر سال به میان زندگان بازگشته و
به شکل افرادی که رویشان پوشیده است به خانه بازماندگان سر میزنند و زندگان برای یادبود و برکت به آنان هدیهای میدهند.
بعد از خاموشی آتش قاشق زنی جوانان نوبت به شال اندازی می رسد.
جوانان چندین دستمال حریر و ابریشمی را به یکدیگر گره می زدند، از آن طنابی رنگین به بلندی سه متر می ساختند.
آنگاه از راه پلکان خانه ها یا از روی دیوار، آنرا از روزنه دودکش وارد منزل می کنند و یک سر آن را خود در بالای بام در دست می گرفتند،
آنگاه با چند سرفه بلند صاحبخانه را متوجه ورودشان می سازند.
صاحبخانه که منتظر آویختن چنین شال هایی هستند، به محض مشاهده طناب رنگین،
آنچه قبلاً آماده کرده، در گوشه شال می ریزند و گره ای بر آن زده،
با یک تکان ملایم، صاحب شال را آگاه می سازند که هدیه سوری آماده است. آنگاه شال انداز شال را بالا می کشد.
از دیگر مراسم مربوط به چهارشنبه سوری ،فالگوش ایستادن است .
بدین معنی که کسانی که حاجتی دارند ، نیت می کنند و سر چهار راه یا در معبری فالگوش می ایستند و
به حرف نخستین عابری ، که از کنارشان می گذرد توجه می کنند و
هر کلام که از دهان او درآید در استجابت مراد خود به فال بد یا خوب می گیرند.
اگر گفته عابری موافق با آرزوی صاحب حاجت باشد آن آرزو را برآورده شده می دانند.
بعضی ها به جای رفتن به چهار راه و معابر ، این کار را در پشت در اتاق انجام می دهند و نخستین سخنی
که از پشت در اتاق شنیدند به فال بد و یا خوب در اجابت حاجتشان فرض می کنند.
یکی از آداب چهارشنبه سوری این است که زنان به دکان عطاری می روند و
از او «کندر و خوشبو» می خواهند ، تا عطار می رود بیاورد زنان فرار می کنند.
این دکان باید رو به قبله باشد.
سپس زنان به دکان دیگری که رو به قبله باشد می روند و «خوشبو» می خواهند که مراد اسفند است و چون عطار پی آن برود باز فرار می کنند و
سپس به دکان سومی که رو به قبله باشد می روند و مقداری کندر و اسفند می خرند و در خانه برای دفع چشم زخم و حل مشکل خود دود می کنند.
ایرانیان در شب چهارشنبه سوری کوزه های سفالی کهنه خود را بالای پشت بام خانه می برند،و
به پایین پرت می کنند و آن ها را می شکنند و کوزهٔ نویی را جایگزین آن می ساختند.
این رسم اکنون نیز در برخی از مناطق ایران معمول است و بر این باورند که در طول سال بلاها و
قضاهای بد در کوزه متراکم می گردد که با شکستن کوزه، آن بلاها دور خواهد شد.
افروختن آتش در معابر و خانهها، فالگوشی، اسپند دود کردن، نمک گرد سر گرداندن.
در موقع اسفند دود کردن و نمک گردانیدن، وردهای مخصوصی وجود دارد که زنان میخوانند.
در گذشته چهارشنبه سوری در شیراز صحن بقعه شاه چراغ بودهاست و در آنجا توپ کهنهای است، که مانند توپ مروارید تهران زنان از آن حاجت میخواهند.
زنان در گذشته در حمامی که آب آن از رودخانه سعدیه میآمد در این روز به جهت رفع بلاها و گشوده شدن بخت دختران استحمام میکردهاند.
در شهرهای کردنشین ایران، رسوم و مراسم آخرین چهارشنبه سال و نوروز بدین ترتیب است که
ابتدا برفراز کوه ها؛ بالاترین نقطه کوه آتش روشن میکنند و
همچنین در مکانی مناسب آتش بزرگی افروخته به دور آن به رقص محلی و پایکوبی میپردازند.
کردها از دیرباز آتش را گرامی و مقدس میپنداشتند و در ادبیات کُردی بسیار از آتش و مراسم نوروز کُردها یادشده است.
افروختن آتش در معابر، کوزه شکستن، فالگوشی، گرهگشایی و غیره کاملاً متداول است و
تمام آن آدابی که در تهران معمول است در قزوین و اصفهان نیز رواج دارد.
قزوینیها در این شب دختران دم بخت را با جارو از خانه بیرون میرانند تا بختشان در سال جدید باز شود.
همچنین مردم این شهر در این شب بیشتر اشکنه میخورند.
آتش افروختن در این اواخر متداول شدهاست.
در گذشته به جای آتش افروختن و پریدن از روی آن صبح روز چهارشنبه کودکان و جوانان از روی آب روان پریده و
جمله «آتیل ماتیل چرشنبه بختیم آچیل چرشنبه» را میگفتند.
آجیل و میوه خشک خوردن از ضروریات است و ترک نمیشود اگر دوست یا مهمان و تازهواردی داشته باشند
باید حتماً شب چهارشنبهسوری خوانچهای از آجیل خام و میوه خشک برای او بفرستند.
در تبریز آبپاشی از بام خانهها بر سر عابرین نیز رایج است که از آداب دوران ساسانیان بوده و
هنوز در میان ارمنیان و زرتشتیان ایران معمول است که در یکی از جشنهای خود بر یکدیگر آب میریزند.
در لرستان این مراسم مانند دیگر مناطق ایران با روشن کردن آتش آغاز شده و
روشن کردن آتش در ارتفاعات و غلتاندن آن به کمک وسیلههایی به پایین مرسوم است.
در استان خراسان و شهر مشهد و خراسان جنوبی مردم در قدیم در شب چهارشنبه سوری هیزم آتش میزنند.
نام این هیزمها عبارت است از چرخه، خار و اسپند.
اسپند دود کردن و یا اسپند (اسفنج) به داخل آتش ریختن از آداب مردم خراسان در تمام جشنها و مناسبتها است.
در داخل آتش اسپند نمک میریزند که حالت ترقه و انفجار دارد.
در استان قم به علت محدودیتهای زیاد تعدادی از مردم جشن خود را در بیرون از شهر 5 الی 10 کیلومتر بعد از بوستان علوی برگزار میکنند.
